Hij kwam voor een sessie pep-talk, want aanstaande donderdag had hij een voordracht voor een zaal vol, 300 man.
Zijn zelfvertrouwen was al goed gegroeid, zijn nieuwe job was een goede beslissing. Hij was tevreden en toch sloeg de paniek toe. Piekergedachten overheersten hem, hij kon alleen nog maar denken aan die voordracht.
Eens luisteren naar die piekergedachten.
De uitsteller (Nu even niet) had het voortouw genomen, bijgestaan door de vluchter (Ik ga me ziek melden). Dat schiet dus niet op, letterlijk niet, aangezien het 3 dagen voor de voordracht is. De spanning en drive zijn genoeg opgedreven om nu in volle actie te gaan. De uitsteller heeft hard genoeg gewerkt.
Ik laat hem zijn innerlijke bus voorstellen.
De ambitieuze (Dit is mijn moment de gloire) zit aan stuur, de criticus staat hem bij en de humorist ook(Niet te serieus hè, Ik ga er wat humor ingooien, want daar ben ik goed in). Doorheen het proces komt de man erachter dat die humorist een onzeker deel verbergt. Hoe meer het onzeker deel zich wil laten zien, hoe meer de humorist zich laat gelden. En daar de criticus nog bovenop (We gaan niet overdrijven).
Alle delen hebben hun rol, hun intentie voor de man en toch werkt dit zo niet.
Ik vraag hoe het zit met zijn zelfvertrouwde deel…. “Ja, maar dààr ben ik nog niet, hoor!”
En hij maakt de vergelijking met iemand die fantastisch kan voordrachten houden, helemaal naturel, alsof het hem geen moeite kost.
Tijd om de pep-talk in te schakelen als coach 😊
Ik vraag wie er bij die man aan stuur zou zitten: de zelfvertrouwde of de ambitieuze? “Ja, maar…”
Ik nodig hem uit de posities van de delen eens te herleggen, met de zelfvertrouwde aan stuur. Hij plaatst zelf de ambitieuze ernaast, gesteund door de criticus (om het niveau op peil te houden) en de humorist (om de luchtigheid erin te houden). Hij ervaart, voelt, dit is het, het klopt (als een bus 😉). Elk krijgt zijn rol in de juiste verhouding tot de andere delen.
Later, na afloop van de voordracht belde ik hem op.
“Hoe het ging? Tuurlijk ging het goed. Eens het moment daar is, ben ik in het volle vertrouwen dat het goed komt, en het komt dan ook goed. Ik snap niet waar ik me zo druk over maakte in de weg ernaartoe.”
Wie denk je dat er nu aan stuur zit?
